خبرگزاری مهر -گروه استان‌ها؛ ملاقات با فرحناز حسین‌زاده در حقیقت ملاقات با یکی از بانوانی است که با پیوند زدن انفاق و ایمان، حضور موفق زنان در جامعه را معنای جهادی بخشیده و با دستان پرمهرش امید به زندگی را دل خانواده‌های بی بضاعت نشانده است.
فرحناز حسین زاده از اهالی مردم نوع‌دوست اردبیل ساکن یکی از محلات محروم و حاشیه شهر با همتی از جنس اخلاص و نیکوکاری، مساعدت و دستگیری از نیازمندان را جزئی از برنامه زندگی اش قرار داده و به خانواده‌های نیازمند در امور معیشتی، تحصیلی، راه اندازی کسب و کار و خدمات درمانی خدمت می‌کند.
در راستای ترویج جهاد فاطمی در بین مردم و معرفی بانوان خیر، به سراغ بانوی فعالی رفتیم که پشتکار را همواره سرلوحه کارهای خود قرار داده و اکنون از موفقیت‌های خود برای ما می‌گوید.
*خودتان را کامل معرفی بفرمائید؟
فرحناز حسین زاده هستم متولد سال ۵۷، یک پسر ۱۷ ساله دارم و شغل همسرم دبیر دبیرستان است، افتخار این را دارم که از سال ۷۶ به‌عنوان عضو بسیج دانش آموزی وارد فعالیت‌های حوزه مقاومت بسیج شدم و از همان سال به‌عنوان مربی قرآن روخوانی هم در دارالقرآن سازمان تبلیغات اسلامی انجام خدمت می‌کردم که خدا توفیق داد و خادمی اهل بیت را در قالب هیئت مذهبی به ما داد.
در سال ۷۸ هیئت مذهبی را با ۵۰ نفر از اعضا افتتاح کردیم و از همان سال هم شروع به فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی مناسبتی و امور خیریه کرده و همزمان به‌عنوان مبلغ مذهبی در سازمان تبلیغات مشغول تحصیل شدم و ۸ سال به‌عنوان ائمه جماعت در مدارس ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان مشغول به کار بودم.
*آغاز فعالیت رسمی شما چه زمانی بود در این مورد هم توضیحی داشته باشید؟
از سال ۸۰ با راه اندازی کارگاه قالی بافی برای خانواده نیازمند اشتغال ایجاد کرده و تا کنون نزدیک به یک هزار و ۴۰۰ خانوار نیازمند تحت حمایت داریم و در قالب امور خیریه، گروه جهادی، هیئت مذهبی و کانون فرهنگی و هنری با اهدای جهیزیه و کمک‌های معیشتی، هزینه درمان و اجاره، تعمیر و احداث مسکن از این خانواده‌ها حمایت می‌کنیم.
*به نظر شما نیکوکاری اکتسابی است یا انتسابی؟
نیکوکاری هم می‌تواند ذاتی باشد و هم آموختنی اما در صورتی که در کنار ذات دل رحم و مردمی، آموزش‌هایی هم باشد همتی بلند را به ارمغان می‌آورد. بنده در این راه تمامی دوستان، آشنایان و فامیل دور و نزدیک را هم به امور خیر و مشارکت در فعالیت‌های حمایتی جذب کرده‌ام که هر یک از بستگان در حد توان همکاری لازم را با ما دارند.
*معمولا خانواده‌های نیازمند را چطور شناسایی می‌کنید؟
از همان سالی که هیئت مذهبی تأسیس کردیم در کلاس‌های آموزشی و جلسات قرآن از نزدیک شرایط زندگی و نیازمندی‌های مربیان و مخاطبانم را دیده و از همان سال شروع به کمک به نیازمندان کرده و با حفظ کرامت و عزت خانواده‌ها از آنان دلجویی و نیاز آنان را برطرف کردیم.
در کمک به نیازمندان اولویت با زنان بی سرپرست دارای فرزند، خانوارهایی که سرپرست بیمار یا یکی از اعضای خانوار بیمار و معلول هستند، خانوارهایی که سرپرست پیر و از کار افتاده دارند، خانوارهایی که پرجمعیت هستند و سرپرست کارگر ساده و فصلی (بیشتر آنان ضایعات جمع می‌کنند) و اجاره هستند، خانوارهایی که سرپرست آن‌ها در زندان است و نیز خانوارهای بدسرپرست که پدر خانواده یا معتاد یا فراری هستند، است.
*خواسته‌ای از کسی در راستای تحقق اهداف کاری خود دارید؟
در ازای ادای وظیفه و خدمت به مردم پاداش مادی نمی‌خواهم تنها درخواستم این است دست بنده را در کمک به خانواده‌های نیازمند بگیرند و هر چیزی که خیر و صلاح ما هست در این مسیر انجام دهند تا خانواده‌های بیشتری را بتوانیم تحت پوشش قرار دهیم.
گاهی فکر می‌کنم که حسینیه خانه اول من و خانه واقعی خانه دوم بنده است وقتی که گره‌ای از مشکلات بنده خدایی باز می‌شود و احساس مفید بودن می‌کنی یعنی تو زنده ای و گرنه نفس کشیدن و روزمرگی واقعاً کسالت آور است و باید با امور خیر و خداپسندانه در پویایی روح تلاش کرد.
*به نظر شما در این شرایط کنونی جامعه چه ارزشی بیشتر به حال خوب مردم کمک می‌کند؟
نباید چنین تصور شود که افراد خیر کسانی هستند که هیچ گونه مشکل و دغدغه شخصی نداشته یا اینکه سرمایه‌های کلانی در اختیار دارند و در اوج بی نیازی و رفاه به سایرین کمک می‌کنند. بلکه کاملاً برعکس، خیرین کسانی هستند که در کنار زندگی شخصی، چالش‌ها، مشکلات و نیازهای شأن، نسبت به چالش‌ها و مشکلات سایر افراد جامعه بی تفاوت نبوده و با گذشت و فداکاری سعی دارند به هر نحو ممکن از مشکلات همنوعان خود بکاهند.
در نقطه مقابل هم سعی دارند شرایطی را فراهم آورند که همه افراد جامعه با برخورداری از برابری اجتماعی و بدون محرومیت زندگی کنند پس باید روحیه ایثار و کمک به همنوع در بین مردم تقویت شود تا فعالیت‌های خیرخواهانه افزایش یابد.